چه زیباست؛ درخواست از تو...
هنگامی که به بنده ات میگویی:
تنها از من بخواه... کس دیگری نیست که تو را پاسخ دهد.
وقتی به خودم نگاه میکنم
همان سیاه شکسته پر و بالی هستم که زیر بار گناهانش قد خم کرده است و نای راه رفتن که هیچ، نای حرف زدن برایش نمانده است
اما چه میشود که گاهی همین جسم نحیف
چنان نیرو میگیرد و قد علم میکند و حرکت میکند...
کیست که زیر پر و بال این بیچاره را گرفته است؟
گاهی آنقدر این دل شاد میشود که انگار در اوج به سر میبرد. کار ها بر وفق مرادش است و احوالش مساعد. و همین دل گاهی چنان به زیر کشیده میشود که آنقدر پژمرده و افسرده میشود که میپندارد دنیا به پایان رسیده است و کسی نیست که بتواند او را درست کند...
ای محبوب من
میدانم که چه آن وقت که در اوج است و چه آن وقت که در زیر به سر میبرد، تمامش به دست توست...
«ان الله یحول بین المرء و قلبه»
ای عزیز من... دیدم که چگونه آن زمانی که از همه جا بریده بودم، راهی را جلوی من گذاشتی که هیچ زمانی تصورش را هم نمیکردم... «و یرزقه من حیث لا یحتسب»...
دوست دارم کارهایم بر وفق مرادت باشد.. چرا که کار ها به دست توست... نه کس دیگر...
پس مرا در همه حالی کمک کن ای بهترینِ من... ای همیشه همراهم... ای پرورش دهنده من...
هنگامی که انقطاع از همه چیز پیدا کردی...
و به سمت او روی آوردی...
آن وقت است که میتوانی بگویی
"اکنون آرامش پیدا کرده ام"
اگر فرمود:
"الا بذکر الله تطمئن القلوب"
تقدم موجب حصر است.
